Οι εκλογές στη ΠΕΔ Στερεάς, πίστευα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια αφετηρία Αυτοδιοικητικής Συσπείρωσης ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ αφυδάτωσης των Δημοκρατικών Νησίδων του Κλεισθένη και στην επαναφορά του ασφυκτικού Κυβερνητικού εναγκαλισμού επι του Αυτοδιοίκητου. Ενάντια στη προσπάθεια διείσδυσης του ιδιωτικού τομέα με όρους αγοράς και κερδοσκοπίας επί κοινωνικών αγαθών και μετατροπής δωρεάν υπηρεσιών στους Πολίτες και τις Τοπικές κοινωνίες σε εμπόρευμα. Ενάντια στα πολιτικά σχέδια ΝΔ-ΚΙΝΑΛ παγιοποίησης συντηρητικών συσχετισμών στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας και απομόνωσης της Αριστεράς.
Για την Αριστερά , ειδικά μετά την πρόσφατη βαριά ήττα που υπέστη στο πρώτο και δεύτερο βαθμό των Αυτοδιοικητικών Εκλογών και στα πλαίσια της προσπάθειας του αφηγήματος ανασύστασης και διεύρυνσης της ώστε να αντιστοιχηθεί η καταγεγραμμένη υψηλή πολιτική της επιρροή με τις θέσεις που εκπροσωπεί σε κοινωνικούς χώρους, θεσμούς και κινήματα, ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία: Να αναδείξει τη διαφορετικότητά της από υφιστάμενες καταστάσεις πελατειακών σχέσεων, διαπλοκής, παλαιοκομματισμού, και παραγοντισμού. Να αναδείξει την αξία Περιφερειακής συνείδησης. Να συσπειρώσει τις δικές της δυνάμεις, αλλά και να ανοιχτεί ευρύτερα σε προοδευτικές δυνάμεις – κυρίως νέους – που με τις αξίες της εθελοντικής ενεργητικής δημοκρατικής συμμετοχής και άδολης συνεισφοράς, υπηρετούν το θεσμό. Να στείλει ένα μήνυμα, ότι παρόλο μειοψηφία, συνεχίζει να εκφράζει το πραγματικό νέο στη Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να ξαναγίνει αυτή ωφέλιμη στη κοινωνία. Τουλάχιστον ως μήνυμα σταθερότητας και συνέπειας.
Αυτό προφανώς, θα απαιτούσε από μεριάς της μια επίπονη διαδικασία επαφής και διαλόγου με τους νέους αιρετούς. Μια βασανιστική προσπάθεια αναζήτησης και διαμόρφωσης ενός πολιτικού πλαισίου συνεννόησης και συνεργασίας. Την επιλογή ανθρώπων ηγετών που θα πίστευαν σε αυτό, άφθαρτων και ικανών να το υλοποιήσουν. Ακόμα και αν τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά , η προσπάθεια θα είχε την αξία της, ως σοβαρή τουλάχιστον παρακαταθήκη για το μέλλον.
Αντί αυτού , φαίνεται πως, επιλέχθηκε -άγνωστο για ποιο λόγο – μια διαδικασία παλαιοκομματικού χαρακτήρα, απλής στενής κομματικής συμμετοχής σε ετερόκλητα ψηφοδέλτια, χωρίς πολιτικό υπόβαθρο και με αμφισβητούμενα συμμετέχοντα πρόσωπα. Και μάλιστα, χωρίς να υπάρξει καν, ανοιχτή πολιτική αιτιολόγηση του εγχειρήματος. Δεν γνωρίζω αν αληθεύει ότι η επιλογή έγινε «άνωθεν» – από ποιους άραγε;- κόντρα μάλιστα στην ομόφωνη άποψη των εκλεγμένων αιρετών της παράταξης. Ούτε θέλω να πιστέψω φήμες, ότι πίσω από αυτή την επιλογή υπάρχουν άλλου τύπου συμφέροντα, οικονομικού χαρακτήρα, που έχουν σχέση με έργα , κυρίως διαχείρισης των απορριμμάτων στους Δήμους της Περιφέρειας.
Ό,τι και να συμβαίνει, το αποτέλεσμα τελικά , όχι μόνο δε δικαίωσε τους σχεδιασμούς των ιθυνόντων, αλλά αποτέλεσε άλλο, ακόμα ένα, πλήγμα για την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, τις επαγγελλόμενες αρχές και αξίες του. Και για αυτό κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν…Εκτός αν επαναπαύονται στις δάφνες μιας απλής εκπροσώπησης, που πιθανά και με τον ορθόδοξο τρόπο θα είχαν εξασφαλίσει.
Θλίβομαι βαθύτατα αλλά θέλω να πιστεύω όσον αφορά τις συγκεκριμένες επιλογές, ότι πρόκειται για πολιτικούς ερασιτεχνισμούς κάποιων «νεόκοπων» και όχι για «στρατηγικό σχέδιο» της ηγεσίας , όσον αφορά την παρέμβασή μας στην Αυτοδιοίκηση. Για μένα , με τη μικρή μου εμπειρία 9 χρόνων συμμετοχής ως Περιφερειακού Συμβούλου και εκλεγμένου στο ΔΣ της ΕΝΠΕ, μόνο ως «μαύρη σελίδα» , της λαμπρής παρουσίας της Αριστεράς διαχρονικά στην Αυτοδιοίκηση , μπορώ να χαρακτηρίσω τη σημερινή της παρουσία στις εκλογές της ΠΕΔ.
